gjennom og med så vakre dagarendåtil dei med hagl og snø og regn er vakreeg er aldri åleinenei, for Hathor er med meg - gudinna for kjærleik og dødho kjem ut av statua si og røskar meg medeller ho tek meg i handa og leiar meg om bord i sitt smilho breiar fram ein hemmeleg stiden er av sommarkvite heta steinar, dei ber oss ti tusen årdenne næraste sola, proxima sin nabo, er far vårhan er den mildaste mellom gudar og menneskedet er han alltid, så han ropar oss ikkje innnei enno ikkjeKjartan Hatløy har lenge hatt ei brennande interesse for egyptologien. I Mot kaos omset han denne lidenskapen i dikt. Boka opnar på diktarens heimstad ved Åfjorden og Lifjellet og trekkjer forbindelsen til Det gamle Egypt - til Nilen og pyramidane i Giza og Luxor. Storleikar frå oldtidas førestillingsverd kjem til syne langs vegen, i skog og vatn, og Hatløy går i dialog med den gammalegyptiske måten å tenkje om livssyklusen på: Han gjer døden til reisekamerat.]]>