«Hadde Arne Ruset (1951, debut 1973) sin siste roman blitt filmatisert, kunne han stykkast opp til ein finurleg påskekrim for tv i mange episodar. [.] «Heilt frå begynninga ligg det tungsinn, uhygge, vondskap og uro over personar og landskap, i ei grunnstemning som påminnar om Duuns nå litteraturhistorisk kanoniserte forteljingar frå norsk bygdeliv for hundre år sidan. Arne Ruset gjer det like truverdig og aktuelt i dag»

- Jan Askelund, Stavanger Aftenblad

«ein krim av beste sort [.] .Ikkje ein sporv til jorda. er ei bok det er vanskeleg å leggje frå seg før ho er ferdig lese . og som så ofte før med Ruset, er det også her ei overraskande løysing på mysteria»

- Britt Ingunn Maurstad, Storfjordnytt

«ein roman som også er ein krimroman. [.] historia [sit] tydeleg og godt, medan uventa verknader sig inn mellom glipene. Dette gir ei kjensle av overskot i forfattarens skildringar av menneskets indre irrgangar.»

- Øyvind Rangøy, Romsdal Budstikke