Den framande byen fortel om den omstridde psykiateren Wilhelm Reich som måtte flykta frå Hitlers Tyskland i 1943 og oppheldt seg i Oslo dei neste fem åra. Her vart han fort ei sentral kraft blant venstreradikale kunstnarar og vitskapsfolk, som Harald Schjelderup, Sigurd Hoel og Nic Waal. Romanen byggjer på biografiske fakta så vel som stor innsikt i tenkinga og forskinga til denne Freuds avtaker og opponent innan den psykoanalytiske rørsla. Den viser Reichs forhold til vennene som samstundes var pasientar, til elskerinna Elsa Lindenberg, og til det arbeidet han kjende som eit kall. Boka skildrar òg den konfliktfylte bakgrunnen og oppveksten hans i Bukovina fram mot første verdskrigen. Kva var det som gjorde at Reich, trass i sitt skarpe blikk og strålande terapeutiske evner, anda opp som einsam, jaga og forpint, også i Oslo?