Dikta i denne samlinga er forankra i ei verd som dei fleste vil kjenne igjen. Vi ser ein gard omgitt av husdyr og gardbrukarar. Men diktas uttrykk for einsemd og lengt kan også vere fabulerande. Til dømes legg bondesonen kjøtslintrer i jorda i håp om at dei vil vekse fram til det tittelen skildrar: Garden under jorda. Han ønsker å bli forstått, å bli sett, å skape og forme eit liv. Fra samlinga: [...]det var berre meg og far igjen på gardenog eg tenkte på den siste haustdagensom glei over frå det lysaste mildetil den mørkaste kulden frå kjøtet var frakta inn i husettil veden var kløyvdskifta årstidamed eit øksehogg]]>